października 2012

Za każdym razem jak zaczynam rozmowę z nową osobą zauważam taki specyficzny wyraz twarzy świadczący o tym że mój rozmówca usilnie stara się zlokalizować mój akcent. Zazwyczaj się mu/jej nie udaje! Zawsze staram sie dowiedzieć o jakim kraju pomyśleli, co daje zaskakujące wyniki:

O ile za nic nie potrafię wytlumaczyć dlaczego ktoś mógł mnie wziąć za Filipinkę, to na wyjaśnienie krajów europejskich mam teorię. Otóż ewidentnie słychać że jestem Europejką, ale nie mam akcenty angielskiego, francuskiego ani hiszpańskiego. Kolejnym największym krajem są Niemcy ;) A jak nie Niemcy, to zgodnie z tym samym tokiem myślenia- Skandynawia. 

Co do Rosji- kilka osób wychwyciło słowiański akcent więc naturalnie pomyśleli o największej grupie językowej. Chociaż przyznaję, że było kilka osób które zgadły że jestem Polką od razu- ale za każdym razem okazywało się że albo byli w Polsce, albo pracują z kimś z Polski albo ich rodzice/dziadkowie pochodzą z Polski! Polacy są wszędzie!

Kiedy w Polsce robi się coraz zimniej i ciemniej, tutaj w końcu robi się cieplutko :) Zima w Nowej Zelandii była zadziwiająco nieprzyjemna, mimo że temperatury nie spadały ponizej zera. Silny, porywisty wiatr potrafił przebić się przez kilka warstw ubrań! Dodać do tego deszcz i czasami lepiej by było nie wychodzić z domu!

Na szczęście pierwszą zimę mam już za sobą i mogę cieszyć się wiosną! Ogród Botaniczny w Wellington to najlepsze miejsce do odkrywania pierwszych oznak wiosny. Przepięknie kwitnące drzewa owocowe, tulipany, magnolie... Uwielbiam przepiękne ogrody!

Hello, czy ktoś mnie tu jeszcze pamięta? Po dłuższej przerwie wróciłam  w pełni zmotywowana do bardziej regularnego pisania :) Mam nadzieję że tym razem uda mi się wytrwać!

Niedawno minął okrągły roczek od kiedy postawiłam stopy na tym obcym lądzie. Czas minął mi bardzo szybko i dość ciekawie, i jednego jestem pewna- zostaję tu tak długo jak mi na to pozwoli tutejsze Biuro Imigracyjne. Jak na razie przedłuzyli mi wize na kolejny rok co mnie bardzo cieszy!

Marmite'u wciąż w sklepach nie ma i marmagedon trwa w najlepsze. Na tutejszym 'allegro' ( Trademe,co.nz)  mozna kupić np 1/3 sloiczka! Może kiedyś wróci...

Wrzesień był dla mnie okresem bardzo ciekawym ponieważ przyjechała do mnie w odwiedziny rodzinka- mama i brat. Nigdy wcześniej nie zauważałam jakie to szczeście zjadać śniadanie w gronie rodzinnym. Chociaż oczywiście miesiąc przebywania ze sobą to też zgrzyty i niesnaski, ale wytrwaliśmy. Przy okazji pozwiedzaliśmy kawałek Wyspy Północnej z czego sie niesamowicie cieszę. Niestety miesiąc szybko minął, mama i brat są spowrotem w Polsce a mi jakoś tak cieżko na serduchu... Rodzina to jednak ważna rzecz a Skype, mimo że cudowny czasami jednak nie wystarcza!

Kilka zdjęć: